Smutek

Smutek – to czuję gdy oglądam najnowsze zdjęcia i relacje z tego co wydarzyło się w Filipinach. Grupa aktywistów i rolników wkroczyła na poletka doświadczalne genetycznie modyfikowanego ryżu o nazwie Golden Rice (Złoty Ryż). Ze wściekłością wyrywali rośliny, które według nich stanowią ogromne zagrożenie dla ludzi, środowiska i ich biznesów.

 

Akty wandalizmu zostały szeroko potępione przez świat naukowy. W internecie pojawiła się petycja, w której można zamanifestować swój sprzeciw. Pewnie niewiele to zmieni ale myślę, że nie można pozostawiać tego bez jakiekolwiek reakcji. Po drugiej stronie stanęły organizacje pseudo-ekologiczne, które solidaryzują się z wandalami. Pojawiły się doniesienia, w których padają podejrzenia, że aktywiści prawdopodobnie byli opłacani.

Złoty Ryż powraca choć niestety w niewesołych okolicznościach. Zniszczone doświadczenia polowe to już ostatnie etapy w procesie autoryzacji tej odmiany na Filipinach. Naukowców dzielą tygodnie od złożenia wniosku do odpowiednich organów państwowych, które zadecydują o losie rośliny, która może ulżyć cierpieniom ok. 1,6 miliona osób w tym kraju. Głównie dzieci, których z powodu niedoboru witaminy A (VAD) w diecie dotykają liczne schorzenia (np. ślepota), często prowadzące do śmierci.

W 2011 roku miałem zaszczyt uczestniczyć w wykładzie wybitnego naukowca i twórcy Złotego Ryżu. Opowiadał on głównie o „walce” jaką toczy z bezwzględnym aparatem administracyjnym wielu krajów o to, by roślina ta w końcu mogła pomóc milionom dzieci. Myślę, że nie tylko ja ale i wszyscy obecni wtedy na sali w zadziwieniu i zdumieniu słuchali słów Potrykusa, który pytał retorycznie: „kto weźmie na siebie moralną odpowiedzialność za życie setek tysięcy hinduskich dzieci, które można było uratować gdyby nie to, że od 12 lat Złoty Ryż nie wszedł do upraw?”.

Główną winą Ingo Potrykus obarcza Rządy krajów, które nie tylko nie wspierały humanitarnego projektu, ale wręcz utrudniały proces autoryzacji Złotego Ryżu. Nie ma jednak wątpliwości na kim spoczywa moralna odpowiedzialność za to, że jak do tej pory ani jedno życie nie mogło być uratowane z powodu niedopuszczenia Złotego Ryżu do upraw. Organizacje anty-GMO (z Greenpeace na czele) – tak nazywają się główni winowajcy.

Greenpeace i jemu podobni od samego początku wszelkimi możliwymi sposobami stara się zablokować autoryzację Złotego Ryżu. Dlaczego? Tylko dlatego, że to GMO. Przyznam, że nie znam żadnych merytorycznych argumentów przytaczanych przez tą organizację, które by uzasadniały fakt blokowania tego projektu. Jest to po prostu walka ideologiczna oparta na strachu, całkowicie pozbawiona racjonalnych argumentów.

Szczytem bezczelności są dla mnie słowa przedstawicielki Greenpeace Polska – Katarzyny Jagiełło, która na niedawnej konferencji w Warszawie, odnosząc się do słów jednego z prelegentów, wspominającego o Złotym Ryżu, wypaliła: „Jeśli chodzi o Złoty Ryż, to chciałabym tylko przypomnieć, że jak do tej pory nie uratował nikogo na świecie.”
To prawda, tylko jakim sposobem odmiana, która nigdy nie weszła do upraw mogła kogokolwiek uratować? I tego typu fanaberie wypowiada przedstawicielka organizacji, która jest głównie za ten stan odpowiedzialna.

Najprawdopodobniej Greenpeace wydał miliony dolarów na kampanię przeciw Złotemu Ryżowi. Niestety ta prężna machina PR-owa działa bardzo skutecznie. Według tej organizacji jest wiele innych sposobów na walkę z niedoborem witaminy A, więc Złoty Ryż jest niepotrzebny. Te „inne” sposoby są rzeczywiście znane. Są również nieskuteczne, o czym świadczy to, że VAD mimo licznych starań jest nadal uznawany przez WHO jako jeden z największych problemów całej ludzkości. Greenpeace skutecznie uniemożliwia cierpiącym na całym świecie skorzystanie z najnowocześniejszych osiągnięć nauki. Szkoda tylko, że zamiast przeznaczać miliony na akcje anty-Golden Rice, nie jest w stanie zaproponować nic w zamian.

Tak, Złoty Ryż zapewne nie zlikwiduje problemu VAD. Może co najwyżej zmniejszyć jego skalę. Nawet jeśli Złoty Ryż uratuje tylko kilka procent osób cierpiących z powodu niedoboru witaminy A, to i tak są to istnienia liczone w tysiącach. Nawet jeśli nie pomoże nikomu, to czy nie warto choćby spróbować? Może aktywiści powinni domagać się wprowadzenia Złotego Ryżu do upraw? Jeśli ich teorie o nieskuteczności są prawdziwe, to udoskonalony ryż okaże się porażką i zyskają tylko dodatkowe argumenty przeciw GMO, czyż nie?

Prawda jest jednak bardzo smutna. Organizacje walczące ze Złotym Ryżem twierdzą, że to Koń trojański firm agrobiotechnologicznych, który ma służyć przekonaniu opinii społecznej do GMO. Obawiają się więc tylko jednego, że Złoty Ryż faktycznie może okazać się sukcesem (pomagać cierpiącym). Wymusiłoby to zmianę podejścia do GMO jako technologii, a to jest dla nich nie do przyjęcia. Co ciekawe, dyrektor generalny Greenpeace – Kumi Naidoo, zapytany o Złoty Ryż zaraz po objęciu swego stanowiska stwierdził, że jego organizacja powinna przemyśleć kwestię ulepszonej odmiany. W organizacji zawrzało i obecnie pan Kumi już nie wypowiada słów niezgodnych z linią ideologiczną firmy, której przewodzi.

Pocieszeniem niech będzie fakt, że ostatni atak na poletka doświadczalne Złotego Ryżu nie będzie mieć znaczenia dla kontynuacji całego projektu. Naukowcy Międzynarodowego Instytutu Badań nad Ryżem (IRRI) zapowiadają, że badania nadal będą kontynuowane.

Golden Rice field trial vandalized,
Visit to vandalized Golden Rice field trial,
Malnutrition fight not over, Golden Rice research continues,
Global scientific community condemns the recent destruction of field trials of Golden Rice in the Philippines.