ORF Genetics

Większości osób zapytana o to z czym kojarzy im się zwrot GMO odpowie, że z firmą Monsanto. Dzięki działalności grup zwalczających inżynierię genetyczną, te dwa słowa stały się niemal synonimami. Niestety całkowicie niesprawiedliwie. Aktywistom bardzo zależy by genetycznie modyfikowane organizmy kojarzone były z korporacjami, a przede wszystkim tą, której nazwa na literę „M” się zaczyna. Wiadomo, Monsanto złe to i GMO musi być złe. Firma ta nie jest ani właścicielem tej technologii, ani nie przyczyniła się do jej odkrycia. Jedyne co można tej firmie „zarzucić” to to, że z sukcesami wykorzystuje ją do uzyskiwania własnych produktów.

Dzisiejszy wpis będzie nietypowy dla tego bloga. Napiszę o działalności niewielkiej firmy z Islandii. Dlaczego akurat o tej firmie piszę? Może dlatego aby nieco uświadomić wszystkim, że nie tylko potężne korporacje wykorzystują GMO? Może dlatego, że Islandia ze swym pięknym, aczkolwiek surowym klimatem nikomu za bardzo nie kojarzy się z agrobiotechnologią? A może dlatego, że profil działalności tej firmy oraz sposób produkcji mnie osobiście zaciekawił, a być może zaciekawi i Państwa. Dziś napiszę o firmie ORF Genetics.

Firma wykorzystuje rośliny jako bioreaktory, w których produkowane są rekombinowane białka. Pod nazwą Orfeus kryje się technologia systemu produkcji tych substancji w jęczmieniu. W genetycznie modyfikowanych roślinach, w wydajny sposób produkowane są białka do różnorodnych celów. Początkowo firma rozpoczęła działalność od produkcji czynników wzrostu (nazwa handlowa ISOkine). Pracownicy opracowali szereg metod transformacji dzięki którym, zależnie od potrzeb, ekspresja genów może zachodzić w nasionach, korzeniu czy liściach. Produkty wykorzystywane mogą być w hodowlach komórkowych, diagnostyce, medycynie, przemyśle farmaceutycznym czy kosmetycznym.

Wśród produktów, znajdują się leki np. insulina. Intensywnie prowadzone są prace nad produkcją przeciwciał czy polipeptydów wykorzystywanych do wytwarzania np. szczepionek. Kolejny obszar zainteresowań to produkcja wydajnych enzymów, szeroko wykorzystywanych w przemyśle. Rośliny są świetnymi bioreaktorami. Produkcja białek w genetycznie modyfikowanym jęczmieniu, jest znacznie prostsza i zdecydowanie tańsza od konwencjonalnych metod. Nie wymaga również skomplikowanej i kosztownej infrastruktury. Rośliny nie zawierają wirusów, mikroorganizmów czy prionów, które mogłyby stanowić zagrożenie dla człowieka. W przypadku wykorzystywania bakterii czy komórek ludzkich, przestrzegać należy specjalnych procedur w celu wyeliminowania zagrożenia.

W roku 2008 firma zainwestowała w „fabrykę” transgenicznego jęczmienia. Sam sposób uprawy jest bardzo ciekawy. Ogromna szklarnia (2000 m2) mieści się w południowo zachodniej części Islandii. Została zbudowana na glebie powulkanicznej, na której rosnąć chce tylko mech. Rośliny są uprawiane z wykorzystaniem hydroponiki. Umieszczone są na specjalnych, oddzielonych od siebie taśmociągach, dzięki czemu w jednym miejscu można produkować do 90 rożnych białek. Pomieszczenia są nowoczesnymi obiektami zasilanymi oraz ogrzewanymi z wykorzystaniem energii geotermalnej. Rośliny rosną w komfortowych warunkach przez 7 miesięcy w roku, podczas gdy dookoła panuje chłód a wiatr osiąga prędkość ponad 100 km/h.

 

 

Firma ta, jak i wiele innych w Europie, ma problem z aktywistami, którzy w ideologiczny sposób sprzeciwiają się wykorzystaniu GMO w rolnictwie. W roku 2009 doszło do incydentu, w wyniku którego aktywiści zniszczyli poletka testowe transgenicznego jęczmienia. Przedstawiciele firmy byli zszokowani całą sytuacją, nie mogąc zrozumieć motywacji ludzi, którzy spowodowali straty liczone w milionach koron islandzkich. Dziennikarzom mówili: „Takie incydenty są szczególnie kłopotliwe dla niewielkich firm jak ORF Genetics, którym niełatwo przetrwać na rynku innowacyjnych technologii”. Do zniszczeń przyznała się anonimowa grupa o nazwie Illgresi („Chwast”). Aktywiści uważają, ze działalność firmy ORF Genetics, przyczyni się do rozpowszechnienia upraw GMO w Islandii, a to według nich stanowi zagrożenie dla natury i ludzi.

 

 

Obecnie ORF Genetics prowadzi intensywne badania w produkty skierowane dla branży kosmetycznej. Naukowcy opracowali metodę produkcji rekombinowanych białek obecnych w skórze ludzkiej. Pełnią one ważną rolę w regeneracji i ochronie skóry. Produkty kosmetyczne firmy ORF z rekombinowanymi białkami obecne są już w 22 krajach na całym świecie. Flagowym produktem jest linia o nazwie – BIOEFFECT. Są to pierwsze tego typu kosmetyki, wyprodukowane z wykorzystaniem biotechnologii roślin. Firma szczyci się tym, że około 30% islandzkich kobiet w wieku powyżej 30-tu lat korzysta z ich produktów.

Ten wpis nie jest reklamą firmy ORF Genetics. To wyraz zazdrości/podziwu, że kraj w którym żyje 320 tysięcy osób, może pochwalić się tak innowacyjną firmą działającą na polu agrobiotechnologii i korzystającą z najnowszych osiągnięć nauki. Natomiast jedno z największych państw rolniczych w Unii, o populacji rzędu 38 milionów, nie może pochwalić się ani jedną taką firmą. O Fundacji Linum, produkującej świetne opatrunki na bazie transgenicznego lnu, nie ma co wspominać, bo po pierwsze: jest to fundacja, a po drugie: z powodu braku wsparcia władz, a wręcz stawianiu dodatkowych barier, osiągnięcia polskich naukowców najprawdopodobniej będą komercjalizowane przez amerykańską lub kanadyjską firmę. Z drugiej strony, dlaczego ma to mnie w ogóle dziwić, skoro … Polska należy do najmniej innowacyjnych krajów UE.

Jest jednak dobra wiadomość dla młodych i wykształconych Polaków parających się biotechnologią roślin. Firma ORF Genetics prężnie się rozwija i poszukuje wykwalifikowanej kadry.