Kolejna debata/konferencja o GMO

Robi się to powoli męczące. Zachęcam do obejrzenia konferencji naukowej o GMO zorganizowanej przez Ministerstwo Rolnictwa, która odbyła się w Sejmie w dniu 03.04. 2012 roku. Kolejny raz spotkali się eksperci i zaproszeni goście by podyskutować o GMO. W drugiej części posta odniosę się do wypowiedzi niektórych osób. Zapewne przeciwnicy mają zdecydowanie odmienne zdanie na ten temat, ale kolejny raz merytoryczne argumenty przedstawiane przez specjalistów różnych dziedzin, zdecydowanie przeważają nad wypowiedziami „ekspertów” – przeciwników GMO, które głównie opierały się na ogólnikach i rzucaniu podejrzeń o finansowanie nauki oraz badań przez korporacje.

Jaki cel przyświeca kolejnej debacie w Sejmie/u Prezydenta/Bóg wie gdzie jeszcze? Siedzą sobie te same osoby, kolejny raz słyszymy te same argumenty (szczególnie przeciwnicy GMO), kolejny raz rozum skłania się ku stwierdzeniu, że GMO to przyszłość rolnictwa i wcale nie szkodzi ani naturze, ani ludziom. Dowodzą tego wszystkie wskaźniki mikro- i makroekonomiczne oraz po prostu doświadczenia prawie 20 lat upraw GMO na Ziemi. Tylko co z tego? Jak zauważyła jedna z osób podczas dyskusji, kolejny rok siedzimy i debatujemy, i nie posuwamy się do przodu choćby o krok!

Debaty mają sens ale jeśli ich treść dociera do zwykłych ludzi (np. debata o GMO w CNK), czy polityków, którzy decydują o losach rolnictwa w tym kraju. Kto obejrzy tą konferencję? Kto bierze w niej udział? Znów te same, najbardziej zainteresowane osoby, z których niektóre nie wytrwają nawet do końca konferencji? Dlaczego na spotkania tego typu nie przychodzą posłowie, premier, Minister Rolnictwa, który podobno jest przeciw GMO? Przecież to samo ministerstwo organizowało tę konferencję, pytam się dla kogo? Dzień po tej debacie naukowej Minister Rolnictwa zapowiedział, że wprowadzi zakaz upraw kukurydzy MON810! To po co była ta konferencja? Dla samych ekspertów?

W dniu konferencji odbył się również protest organizowany przez Greenpeace. Cały dzień działacze tej organizacji walili z największy bęben na świecie. Celem miało być wywarcie wpływu na Premiera i polityków, by zakazać upraw GMO w tym kraju. O tym proteście nie mówiło się jakoś bardzo dużo w mediach, jednak o organizowanej w tym czasie konferencji o GMO, gdzie wypowiadali się eksperci w tej dziedzinie, nie mówiło się praktycznie nic! To po prostu jakaś kompletna porażka.

Pod koniec kwietnia odbędzie się kolejna konferencja, tym razem organizowana przez Polską Akademię Nauk. Czy znowu spotkają się we własnym gronie eksperci i kolejny raz będą siebie na wzajem przekonywać o celowości stosowania GMO w rolnictwie? Może czas zacząć kierować tego typu wydarzenia do osób, które najbardziej tej wiedzy potrzebują? Czy na tę konferencję zaproszeni zostaną Premier, Minister Środowiska, Minister Rolnictwa, posłowie? Czy będzie można śledzić jej przebieg w internecie? Czy organizatorzy zadbają, aby treści trafiły do internetu, na przykład na portalu Youtube (na którym nie ma w zasadzie żadnych rozsądnych propozycji dotyczących GMO). Jeśli odpowiedź na moje pytania brzmi „nie”, to z przykrością stwierdzam, że chyba szkoda cennego czasu tak znamienitych osób, które mają zabrać głos podczas tej konferencji (jak choćby Klaus Amman ze Szwajcarii).

Niestety, tak jak prof. Węgleński jestem pesymistą jeśli chodzi o kwestię zezwolenia na uprawy GMO w Polsce. Jeśli nadal będziemy rozmawiać we własnym gronie, a nie zaczniemy wychodzić, tak jak przeciwnicy i na ulice (chwała za akcje CNK), i do internetu, to na prawdę długo jeszcze opinia społeczna nie zmieni swojego nastawienia do tej technologii. Ku uciesze przeciwników.

Miałem odnieść się również do wypowiedzi „ekspertów” – przeciwników GMO, którzy wystąpili na konferencji. Pani dr hab. Lisowska (Instytut Onkologii) skupiła się na analizowaniu skutków społeczno-ekonomicznych wprowadzenia upraw GMO. Jej wypowiedź bezbłędnie skomentował prof. Andrzej Kowalski, dyrektor Instytutu Ekonomiki Rolnictwa, który zasugerował, że Pani Lisowska nie ma pojęcia o czym mówi (fragment z godz. 13:05). Trudno się nie zgodzić.

W drugiej części Pani dr hab. Katarzyna Lisowska skupiła się na skutkach GMO dla zdrowia. Kolejny raz Pani Lisowska snując swoje stwierdzenia o szkodliwości GMO, opiera się na badaniach eksperymentalnych roślin, które nie są i nigdy nie będą wprowadzone na rynek. Niby mówi, że to tylko badania eksperymentalne, nie przeszkadza jej to jednak w tym, by na ich podstawie budować obraz szkodliwości produktów GMO, które już są dopuszczone do obrotu i uprawy. Przecież to jest jawna manipulacja.

Kolejny raz skrzętnie wypomina raportowi organizacji ISAAA, że jest dotowana/wspierana przez firmy agrobiotechnologiczne, zapominając o tym, że jest ona również wspierana przez organizacje non-profit (np. UNICEF), organizacje rządowe (USDA, Rząd Kenii) oraz naukowe (Cornell University). Mimo sugerowania jakoby raprt był nierzetelny, sama na niego się powołała wspominając o powierzchni upraw ziemniaka Amflora w Europie! Dam sobie rękę uciąć za to, że dane o areale upraw tej odmiany za rok 2011 zaczerpnęła z tego raportu, bo nigdzie nie spotkałem się z jakimkolwiek innym raportem, który by przedstawiał statystyki uprawy ziemniaka Amflora za rok 2011. Co więcej nie przedstawiła żadnych danych (inny raport?) świadczących o tym by informacje zawarte w raporcie ISAAA były nieprawdziwe.

Prof. Ludwik Tomiałojć (ornitolog, polityk – partia Zieloni 2004, specjalista od GMO, globalnego ocieplenia, energii atomowej oraz geologii) wyróżnił się według mnie dosyć kontrowersyjną opinią o tym, że powinniśmy trzymać się tradycyjnych metod upraw, czy wręcz ekologicznych, dzięki czemu zmniejszy się bezrobocie w Polsce. W komentarzu zacytuję wypowiedź mojego kolegi „po fachu”:

„Twierdzenia, że przyszłością dla polskiego rolnictwa nie ma być zwiększanie wydajności, tylko tworzenie miejsc pracy dla bezrobotnych dzięki zastosowaniu niewydajnych technik i na dodatek nazywanie tego zrównoważonym rozwojem jest tak żenujące, że aż skandaliczne. Nawet ś.p. Lepper nie wygadywał takich bzdur. Jak takie rolnictwo miałoby być dochodowe, z czego miałyby brać się wynagrodzenia/dochody dla rolników, kto chciałby pracować za tak małe płace?”

Czy mam rozumieć, że jednak nie zostanę rolnikiem? Ja od siebie dodam jedno. Z tego co obserwuję sytuację na świecie, to kraje najbogatsze i najnowocześniejsze mają zdecydowanie mniejszy odsetek ludzi zatrudnionych w rolnictwie, w porównaniu do krajów biednych i słabo rozwiniętych. Czyżbym coś przegapił?

Szczególnej uwadze czytelników polecam wystąpienie prof. Świątkiewicza z Instytutu Zootechniki (godz. 12:18). Przedstawił on wyniki badań prowadzonych w dwóch polskich instytutach naukowych dotyczących karmienia zwierząt paszami GMO. Jego wystąpienie było piękną (i merytoryczną!) odpowiedzą na stwierdzenia Pani Katarzyny Lisowskiej, która wyraziła wątpliwości co do ich wartości. Prof. Świątkiewicz prezentował wyniki wielopokoleniowych badań na szczurach (do pokolenia F5) i zwierzętach gospodarskich, w których nie stwierdzono żadnego negatywnego wpływu na wszystkie badane parametry, a było ich wiele i nie tylko przyrost masy ciała zwierząt jak sugerowała Pani Lisowska. Były tam analizowane czynniki wzrostowe i produkcyjne, zmiany histopatologiczne, morfologiczne, odpowiedź układu odpornościowego (reakcje alergiczne). Nie będzie chyba niespodzianką, jeśli powiem, że wyniki wskakują, że nie ma różnicy pomiędzy zwierzętami karmionymi paszami GMO, a nie GMO? Co więcej, profesor wskazywał, że niektóre wskaźniki były lepsze, ze względu na mniejszą zawartość mykotoksyn w kukurydzy z genem Bt, która powodowała występowanie mniejszej ilości odpowiedzi zapalnych.